Manneken pis |
Divisor Vertical
to wysoka na 61 centymetrów figurka, stanowiąca część fontanny miejskiej, która obok Atomium i Rynku Głównego stała się jednym z najbardziej znanych symboli Brukseli. Początkowo była to zwykła fontanna, która od XV wieku odgrywała istotną rolę w dystrybucji wody pitnej. Kiedy w XIX wieku utraciła swoją główną funkcję w sieci transportu wodnego miasta, stawała się powoli symbolem brukselskiego folkloru.
|
Mała fontanna stoi na rogu ulic du Chene i de l'Etuve. Została wzniesiona pod koniec średniowiecza, kiedy to Bruksela była w trakcie opracowywania publicznej sieci wodociągowej. W 1619 roku władze Brukseli podjęły decyzję o przebudowie fontanny. Zmieniono kolumnę, sadzawkę i posąg. Oryginalny kamienny posąg został zastąpiony przez model z brązu, wykonany na zlecenie władz przez rzeźbiarza Jérôme Duquesnoya Starszego. Kradli go Anglicy, następnie Francuzi.
Król Francji Ludwik XV kazał oddać skradzioną przez jego żołnierzy rzeźbę chłopca, ubierając ją dla rozładowania napięcia we wspaniały mundur oficera gwardii francuskiej. Przebranie to jest dziś najstarszym zachowanym strojem, w który ubrany był Manneken Pis. Od XV do XVIII wieku postać sikającego chłopca była popularna w sztuce, często wykorzystywano ją również przy tworzeniu fontann w Europie.
Król Francji Ludwik XV kazał oddać skradzioną przez jego żołnierzy rzeźbę chłopca, ubierając ją dla rozładowania napięcia we wspaniały mundur oficera gwardii francuskiej. Przebranie to jest dziś najstarszym zachowanym strojem, w który ubrany był Manneken Pis. Od XV do XVIII wieku postać sikającego chłopca była popularna w sztuce, często wykorzystywano ją również przy tworzeniu fontann w Europie.
Manneken Pis-Jeanneken Pis-Zinneke Pis
Wiadomo, że w XVII wieku Manneken Pis ubierany był co najmniej cztery razy w roku. Współcześnie figurka przebierana jest około 130 razy w roku. W 1770 roku prostą kolumnę, na której osadzony był posąg, zastąpiono rokokowym tłem zaczerpniętym z innej miejskiej fontanny. W 1965 roku rzeźba została zniszczona i zniknęła. Władze Brukseli zleciły wykonanie kopii, która zastąpiła oryginał. Rok później oryginalny posąg został znaleziony w kanale.
Obecnie jest on wystawiany w Muzeum Miejskim, prezentującym również kolekcję prawie tysiąca strojów, w które ubierany był Manneken Pis. W 1985 roku belgijskie feministki zażądały dziewczęcej wersji pomnika. Tak powstała figurka Jeanneke Pis znajdująca się na Impasse de la Fidelte, przecznicy rue des Bouchers. W późniejszych latach powstał jeszcze Zinneke Pis, czyli figurka sikającego psa. Umieszczono ją przy skrzyżowaniu Rue des Chartreux i Rue du Vieux Marche aux Grains, w dzielnicy St. Géry.
Obecnie jest on wystawiany w Muzeum Miejskim, prezentującym również kolekcję prawie tysiąca strojów, w które ubierany był Manneken Pis. W 1985 roku belgijskie feministki zażądały dziewczęcej wersji pomnika. Tak powstała figurka Jeanneke Pis znajdująca się na Impasse de la Fidelte, przecznicy rue des Bouchers. W późniejszych latach powstał jeszcze Zinneke Pis, czyli figurka sikającego psa. Umieszczono ją przy skrzyżowaniu Rue des Chartreux i Rue du Vieux Marche aux Grains, w dzielnicy St. Géry.
Merece la pena empezar un paseo por las calles alrededor de la Grand Place. Hay muchas casas de vecindad interesantes aquí. Por supuesto, no son tan espectaculares como los de la plaza principal, pero son igual de encantadores. La calle más famosa es, por supuesto, la Rue des Bouchers, que ha conservado su nombre medieval de los días en que se comerciaba con carne sobre sus adoquines.
La calle peatonal ahora se conoce como el vientre de Bruselas, en referencia a los cafés y restaurantes que aquí se encuentran. Aquí podrá comer especialidades típicas de la cocina belga, pero también probar platos de otras regiones del mundo. La calle siempre está llena de turistas que se toman un descanso mientras exploran la ciudad.
La calle peatonal ahora se conoce como el vientre de Bruselas, en referencia a los cafés y restaurantes que aquí se encuentran. Aquí podrá comer especialidades típicas de la cocina belga, pero también probar platos de otras regiones del mundo. La calle siempre está llena de turistas que se toman un descanso mientras exploran la ciudad.
Galeries Royales Saint-Hubert |
Divisor Vertical
La calle comercial acristalada de 200 metros de largo fue diseñada por Jean Pierre Cluysenaar, quien creó dos galerías monumentales, completamente cubiertas por un techo de cristal. Las galerías fueron construidas en estilo renacentista italiano. El diseño interior fue realizado por Joseph Jacquet. La instalación fue inaugurada en 1847 por el rey Leopoldo I de Bélgica.
El pasaje, antiguamente conocido como el paraguas de Bruselas, fue el mejor ejemplo del desarrollo comercial de la ciudad en los siglos XIX y XX. Este es uno de los primeros centros comerciales del mundo. Se compone de: la Galería del Rey, la Galería de la Reina y la Galería de los Príncipes (en francés: Les Galeries de la Reine, du Roi et des Princes). |
W Galerie de la Reine, pod numerem 7, odbyła się w 1896 roku pierwsza projekcja kinowa braci Lumiere (obecnie mieści się tutaj sklep z autentycznymi brukselskimi koronkami). Galerię stworzono jako łącznik różnych funkcji miasta: kulturalnej, handlowej i rozrywkowej. Od 150 lat pod jednym dachem istnieją wysokiej klasy sklepy i butiki, restauracje i kawiarnie. Znajdziemy tutaj również Muzeum Listów i Rękopisów, kino, galerię EXPO, a także Teatr Królewski i Teatr Wodewil.
Adres Galerii: Galerie du Roi 5, 1000 Bruxelles